ما با تحقیقات دقیقمان بلاخره پی به شجاعت عجیب انسان ها بردیم آنها نوعی وسیله دفاعی بیولوژیک دارند که نامش امید است چیزی که ما در مورد امید دستگیرمان شد این است که یک جور سپر حفاظتی نامرئی است که باعث می شود آدم ضد ضربه شود و آدم ها را دچار این حس می کند که در آینده همه چیز قرار  است بهتر شود و یک جوری می شوند که در مقابل همه ی سختی ها مقاوم می شوند و اگر اتفاق بدی بیوفتد خوشحال می شوند که اتفاق بدتری نیوفتاده و در وضعیتی که اگر ما بیوفتیم با دست خودمان سیاره خودمان را منفجر می کنیم اینها با دل  راحت می نشینند و شامشان را می خورند و امید میوزند به اینکه حقوقشان میرود بالا و قیمت ها می آید پایین . 

هوا را آلوده می کنند و همه چیزشان دود زاست حتی خودشان هم دودزا هستند و امید دارند که باد می آید و دود ها را می برد و هوا تمیز می شود و به همین دلیل کارخانه های خودرو سازیشان روزی چند هزار خودرو به این ترافیک اضافه می کنند و به جای صرف هزینه و وقت زیاد برای برنامه ریزی و محاصبه اینکه آیا این تعداد خودرو توی این تعداد خیابان جا میشود یا نه امیدشان را تقویت می کنند و بد به دلشان نمی آوردند و مردم هم امیدوارانه مینشیند توی ماشین هایشان و منتظرند که راه باز شود که بالاخره می شود .

و میدانند که آب کم دادند ولی دلاورانه آب مصرف می کنند و به امید باران می نشینند و تاحالا اینجا کسی از تشنگی نمرده است مسئولین زمین هم که خالصانه برای آدم ها کار می کنند بیشتر از اینکه به آنها کار و مسکن و امکانات بدهند امید میدهند که جواب می دهد و کم خرج و به صرفه  است و به نسبت مساوری بین همه تقسیم می شود و کسی سر آن با دیگری دعوا ندارد زیرا منابعش نامحدود است و سهمیه بندی و کارت و کپن نمی خواهد .

یک نکته جالب دیگر در مورد امید خواص درمانی آن است و بیماران هرچه امیدوار تر باشند زود تر بهبود میابند و حسنش اینست که مجانی است و گویا روی دفترچه بیمه حساب می شود 

تحقیقات در مورد امید ادامه دارد ...